Linda Roodenburg, auteur van onder andere ‘Rotterdams kookboek’, nam ons – in het kader van de cursus Foodjournalistiek – mee op een culinaire wandeling door haar buurt: de Middellandstraat en de West-Kruiskade in Rotterdam.

Linda woont al sinds begin jaren ‘90 in de havenstad. Ze vertelde: ‘In mijn wijk rondom de Middellandstraat en de West-Kruiskade werd ik in eerste instantie nog omringd werd door junks en hoertjes, maar die zijn vertrokken en inmiddels woont er een gemêleerd gezelschap.’
Er zijn groepen Chinezen, Turken, Eritreeërs, Marokkanen, Kaapverdiërs, Surinamers – to name a few. De Rotterdamse haven heeft altijd al buitenlandse culturen aangetrokken, maar sinds ongeveer 1960 zijn hier nog veel nationaliteiten bij gekomen. Zij vestigden zich, enigszins op een kluitje, in de stad en wilden uiteraard hun vertrouwde gerechten blijven eten. Dit leidde tot het ontstaan van kleine, gespecialiseerde zaakjes.
Linda: ‘Veel nationaliteiten hadden hun eigen winkeltjes en restaurants, die in het begin ook bijna uitsluitend door de eigen bevolkingsgroep bezocht werden. Inmiddels vinden steeds meer mensen uit andere culturen – en zeker ook mensen van Nederlandse afkomst – de weg naar deze bijzondere plekken.’

Culinaire wandeling

Linda heeft haar grote kennis over eten en eetculturen verenigd in een aantal boeken en nam ons mee voor een culinaire wandeling door ‘haar’ Rotterdam. De tocht voerde langs een Turkse patisserie, een Eritrese winkel (met specerijen, ongebrande koffiebonen en prachtige gewaden), een Marokkaanse vishandel, een Joods-Hollandse slagerij die zich volledig heeft aangepast aan de internationale klantenkring en een (deels) vegetarisch Chinees restaurant. We kregen een boeiend kijkje achter de schermen bij gepassioneerde en trotse ondernemers, die enerzijds vasthouden aan hun roots en anderzijds beseffen dat ze zich moeten aanpassen aan de wensen van hun klanten.
Benieuwd geworden? Lees gauw verder!

Espresso Dates

We verzamelden bij ‘Espresso Dates’ (Middellandsplein 21B), een koffiezaakje waar duidelijk een dwarsdoorsnede van de wijk gezellig aan de koffie was. We kregen muntthee (in mijn geval graag zónder honing) en luisterden naar een inleiding van Linda. Daarna gingen we op pad.

Kaya Pastanesi

De eerste stop op de route was de Turkse patisserie ‘Kaya Pastanesi’ (1e Middellandstraat 123B). Hier keken we onze ogen uit: turks fruit, Turkse koekjes en veel verschillende soorten baklava. Behalve de zoetigheid wordt er ook Turks brood en lahmacun verkocht.
Papa Kaya is de oprichter van de zaak en hij is ook degene die alles (alles!) bakt. Zijn dochter ‘doet’ de winkel, samen met haar man, en zij vertelde vol enthousiasme over de winkel, de producten en haar vader. Ze vertelde hoe ze inspelen op vragen uit de markt (op veler verzoek maken ze nu bij voorbeeld lahmacun met knoflooksaus, terwijl dit traditioneel absoluut niet bij elkaar hoort). Haar vader is de drijvende kracht en als hij stopt met bakken, zal Kaya Pastanesi in zijn huidige vorm ophouden te bestaan. Gezien de voortvarendheid van zijn dochter, zal er echter ongetwijfeld toch op de één of andere manier een vervolg komen.

Habesha Store

Vervolgens gingen we naar ‘Habesha’ (1e Middellandstraat 86A), een winkel met Ethopisch / Eritrese goederen. Hier verkopen ze traditionele gewaden, alle benodigdheden voor de uitgebreide koffiecultuur (inclusief de ongebrande bonen), aardewerk en wierook. Onze interesse ging uiteraard het meeste uit naar de levensmiddelen: bijzondere meelsoorten, pittige specerijen en een heel lekkere noten/pittenmix (‘kolo’) waarvan we te proeven kregen.

Andaluce

Volgende stop: vishandel / visrestaurant ‘Andaluce’ (1e Middellandstraat 21B). Deze viszaak wordt gerund door een Marokkaanse familie. In het verleden werd voornamelijk simpelweg verse vis verkocht, maar de laatste jaren is de focus steeds meer verschoven naar kant-en-klare visproducten: salades, vislasagne, paella en – de specialiteiten van het huis – vissoep en visbastilla.
In de winkel kun je trouwens ook een verse vis naar keuze aanwijzen, vertellen hoe je deze bereid wilt hebben en vervolgens naar het restaurant boven gaan: jouw keuze wordt je dan geserveerd. Wij kregen een royale kom vissoep – heerlijk!

Slagerij Schell

Daarna namen we een kijkje bij Slager Schell (West-Kruiskade 69). Dit is de oudste en grootste slagerij van Nederland, waar al 9 generaties Schell bij betrokken zijn/waren. De jongste generatie vertelde ons over de slagerij – hoe ze inspringen op de vragen van hun klanten van allerlei nationaliteiten en hoe het personeel achter de toonbank ook de etnische achtergrond van de klanten reflecteert: bij Schell kunnen klanten vrijwel altijd in hun moedertaal bediend worden. Er liepen inderdaad vele nationaliteiten rond – alleen moslims mijden de winkel, omdat er ook met varkensvlees wordt gewerkt.
Bijzonder mooi was de ‘kast’ waarin de meer bijzondere stukken vlees lagen opgeslagen: onder andere een hele varkenskop, bavette en flank steak.

De Kade

Tenslotte schoven we aan in Restaurant ‘De Kade’ (West-Kruiskade 17B), waar eigenaresse Jeanette enthousiast vertelde over haar bedrijf dat nog maar kort bestaat. In eerste instantie was ‘De Kade’ een vegetarisch Chinees restaurant, maar al snel bleek het noodzakelijk om ook vlees te serveren.
Er staan desondanks nog steeds veel vegetarische gerechten op de kaart en deze worden in een apart deel van de keuken – met eigen potten en pannen – bereid.
Er stond een klein buffet op ons te wachten: loempia’s, bitterballen, dumplings, kip-kerrie, kip-kerrie-maar-dan-vegetarisch en gebakken banaan. We kregen er jasmijnthee bij – een heerlijke afsluiting van een prachtige tocht!

Conclusie

Deze wandeling bracht mij op plekken waar ik normaal waarschijnlijk nooit gekomen was. Omdat de winkeltjes er niet altijd even aantrekkelijk uitzien of omdat ik zou verwachten dat ik me er niet op m’n gemak zou voelen. Niets bleek minder waar!
In het gebied rondom de West-Kruiskade vind je geen hippe tentjes, maar de multiculturele ondernemers zijn een bezoekje meer dan waard!