Ik heb nog nooit een recept van Yotam Ottolenghi gemaakt dat me niet beviel – en deze bladerdeegtaartjes met geroosterde groenten en feta bleken geen uitzondering op die regel!
Nu moet ik wel in alle eerlijkheid bekennen dat ik Ottolenghi altijd alleen in het weekend maak. Voor een doordeweekse dag nemen de recepten te veel tijd in beslag voor mij, want op de één of andere manier ben ik er altijd langer mee bezig dan oorspronkelijk ingeschat. In het weekend is dat geen probleem, op doorsnee woensdagavond wèl.
Deze bladerdeegtaartjes bleken ook weer ietsje bewerkelijker dan verwacht, maar oh boy…. wat waren ze de moeite waard! Heb je plusminus 2 uurtjes tijd op een zaterdagmiddag – maak dit dan!
Het recept komt uit “Jeruzalem” van Yotam Ottolenghi en Sami Tamimi (Fontaine Uitgevers).
Ingrediënten (4 personen)
4 rode, gele of oranje paprika’s, in 1 cm brede repen
3 kleine (rode) uien, in 1 cm brede partjes
4 takjes verse tijm, alleen de blaadjes
1 theelepel gemalen koriander
1½ theelepel gemalen komijn
3 eetlepels olijfolie
1½ eetlepel bladpeterselie, grofgehakt
1½ eetlepel verse koriander, grofgehakt
250 gr roomboterbladerdeeg
1 ei, losgeklopt
30 gr zure room
160 gr feta, verbrokkeld
(zee)zout en versgemalen (zwarte) peper
Bereidingswijze
- Verwarm de oven tot 210 graden Celsius.
- Vermeng in een grote ovenschaal de paprika’s met de uien, de tijm, de gemalen koriander, de gemalen komijn, de olijfolie en een snuf zout. Rooster de groenten 35 minuten in de oven en schep ze halverwege een keer om.
- Haal de schaal uit de oven en schep de verse kruiden (peterselie en koriander erdoor). Voeg eventueel zout en peper toe (proef dus even).
- Schakel de oven naar 220 graden Celsius.
- Rol het bladerdeeg uit op een met bloem bestoven werkblad en maak 4 vierkanten van ongeveer 15 x 15 cm, of 4-5 cirkels met een doorsnede van 15 cm. Prik met een vork gaatjes in het deeg en leg ze op een met bakpapier beklede bakplaat. Zet de bakplaat 30 minuten in de koelkast.
- Haal de bakplaat uit de koelkast en bestrijk het bladerdeeg met het ei. Verdeel dan de zure room over de taartjes, maar laat hierbij een rand van ongeveer ½ cm vrij. Verdeel de groenten over de zure room.
- Bak de bladerdeegtaartjes 14 minuten in de oven. Haal ze er dan uit en verdeel de verbrokkelde feta (*) over de groenten. Zet terug in de oven en bak nog 7 minuten. Bestrooi met zwarte peper en eventueel wat overgebleven verse kruiden. Serveer direct.
(*) Je kunt in plaats van feta ook een ei per taartje gebruiken. Maak dan een ondiep kuiltje in de groenten en breek hier het ei in. Net als de feta moeten de taartjes dan nog 7 minuten terug in de oven. Ik probeerde dit, maar mijn kuiltjes waren niet goed en het ei stroomde alle kanten op… ik houd het dus bij de feta!
Beste Riejanne, Ik heb genoten van de recepten die je beschikbaar hebt gemaakt. Geweldig! Als rechtgeaarde bakkerszoon heb ik het voorrecht gehad om op een heel primaire manier kennis te maken met de magie die in de bakkerij werd geopenbaard door het werk van mijn vader die daar elke dag weer zijn programma afdraaide om de klanten te voorzien van heerlijke producten. Ik moest wel een beetje lachen om het feit dat je voor Ottolenghi altijd wat meer tijd nodig hebt. Ook in de bakkerij was dat wel een onvermijdelijk issue. Het was juist de kunst om de processen zo slim mogelijk in te richten, dat er geen kostbare tijd verloren ging. Soms lukte dat niet en soms lukte dat wel. Maar… voor sommige producten was dat domweg niet mogelijk. In dat geval haal je de schouders op en begin je gewoon aan iets waarvan je weet dat het meer tijd kost. Zo had mijn vader een geheimpje bij het maken van krentenbrood. Hij stond dan op een zondag in een lege bakkerij met een vlijmscherp mes een bergje geconfijte gember tot superkleine stukjes te hakken. Hij nam daar echt de tijd voor. Toen ik vroeg waar het voor was vertelde hij me dat hij het in het krentenbrood ging verwerken. Dat was zijn geheim en dat droeg bij aan een werkelijk voortreffelijk krentenbrood. Soms offer je tijd op, omdat hetgeen je maakt daardoor naar een hoger niveau wordt getild. De enige kracht die je zo ver krijgt is de liefde voor het vak. Een paar generaties lang heeft mijn vader voor zijn klanten krentenbrood gemaakt waar hij telkens weer een klein stukje liefde in deed, Hij is meer dan 80 jaar met zijn vak bezig geweest en heeft daar altijd intens van genoten. Dus…als iets meer tijd kost, tja dan is dat omdat het op die manier lekkerder kan worden. Dat is iets waarmee je degenen die er van genieten de liefde schenkt die je er in hebt gestopt. Mooi hè?
Wat een prachtig verhaal, Daan – en je hebt helemaal gelijk!
Groetjes, Riejanne